Και κυρίως γίνονται από κάποιους που
νομίζουν ότι είναι κάτι παραπάνω από μια τρίχα από τα… τέλος πάντων!
Έζησα και εγώ μια τέτοια κατάσταση, (και δεν είναι η
πρώτη φορά) σε μέρος όπου
κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν αυτό που δεν μπορούν στο σπίτι τους,
δηλαδή να διοχετεύσουν την υποτιθέμενη μαγκιά και τον ανδρισμό τους, στο γήπεδο !
Την προηγούμενη εβδομάδα, βρισκόμουν με
κάποια ιδιότητα, σε γήπεδο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, όπου γινόταν ένα ειδικό
πρωτάθλημα γυναικών.
Στο πρωτάθλημα αυτό, συμμετείχαν πέντε
ομάδες, από ισάριθμες πόλεις της Βορείου Ελλάδος.
Από την πρώτη μέρα, κάποιος από τους
παράγοντες μιάς ομάδας, βρήκε την ευκαιρία να εκδηλώνει συνεχώς τα ‘’φίλαθλα’’ αισθήματά του,
με όποιον τρόπο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Αποστολή του, νομίζει κανείς πως ήταν να είναι στα κάγκελα και να βρίζει όλους ανεξαιρέτως τους διαιτητές, άνδρες και γυναίκες,
άσχετα εάν αγωνιζόταν η ομάδα του ή όχι.
Φαίνεται, ότι είχε προσδοκίες ότι η ομάδα
του θα έβγαινε πρώτη, και όταν από τον πρώτο αγώνα κατάλαβε ότι αυτό δεν μπορεί
να γίνει, άφησε ελεύθερα όλα τα ‘’φίλαθλα’’ αισθήματά του, και βρήκε την ευκαιρία να ‘’εκφρασθεί’’ με όλους τους πιθανούς τρόπους που ταίριαζαν στην
κουλτούρα και προσωπικότητά του.
Αυτό το χυδαίο ανθρωπάκι, όπως έμαθα
αργότερα, ήταν πρόεδρος μιάς από τις ομάδες που συμμετείχαν.
Το αποκορύφωμα, ήταν την προτελευταία ημέρα
των αγώνων, όταν και οι τελευταίες μαθηματικές ελπίδες για την ομάδα του έπαψαν
να υπάρχουν.
Με την αποχώρηση των ομάδων, με χυδαίο ύφος
εκατό καραγκιόζηδων ( με την κακά
έννοια) , άρχισε να εξυβρίζει τους πάντες. Την ΕΟΚ και τον πρόεδρό της, τους διαιτητές, τους υπεύθυνους ορισμού των διαιτητών, το τοπικό κλιμάκιο της ΕΟΚ, μέχρι και εμένα προσωπικά, χωρίς να με ξέρει.
Δεν φαντάστηκε αυτό το γελοίο ανθρωπάκι,
ότι εάν δεν συγκρατούσα τα νεύρα μου ( που δεν το συνηθίζω ) δεν
θα γυρνούσε στην πόλη του, αλλά ακόμα θα βρισκόταν σε κάποιο Δημόσιο
Κτίριο της περιφερειακής Θεσσαλονίκης. Δίπλα από το 424 ΓΣΝΕ.
Σκέφτηκα να μην μηδενίσω το όποιο επίπεδό
μου ( γιατί μόνο έτσι θα κατέβαινα στο δικό
του ) και να δώσω τόπο στην οργή.
Αυτό όμως, δεν σημαίνει
ότι μία ενδεχόμενη νέα συνάντηση, θα είχε τα ίδια αποτελέσματα. Αν
και, εάν του έριχνα μία σφαλιάρα, η μισή θα πήγαινε ‘’στράφι’’.
Έψαξα και έμαθα, ότι θεωρεί τον εαυτό του ‘’μέγα και τρανό’’ στην πόλη του, και για
αυτό το λόγο κατέβηκε και στις τοπικές εκλογές, όμως ‘’πάτωσε’’ στην
κυριολέξία. Φαίνεται ότι οι συμπολίτες του, έχουν μυαλό.
Και για να μην έχει κανείς απορία, σε ποιόν
αναφέρομαι, πρόκειται για τον πρόεδρο του συμπαθούς σωματείου ‘’ΓΣΚ ΛΑΣΣΑΝΗΣ’’, κάποιον Κώστα Μασμανίδη, στον οποίο και συνιστώ να παραμένει στα ‘’χωρικά του ύδατα’’.
Αναρτήσεις
